Wróciłem! I po konkursie

TAK! Wiem że miałem wrócić drugiego...
Lecz jak nasza Pani WIOSNA ma takie spóźnienie to moje jest dosłownie niczym...

A więc byłem na rozdaniu nagród konkursu poetyckiego miejsca nie zdobyłem ani wyróżnienia gdyż był wysoki poziom nadesłanych prac a także udział brali nie tylko amatorzy lecz i profesjonaliści i to oni dostali nagrody  i wgl byli dużo starsi ode mnie.. 

Ale to i tak nie zmienia faktu że dalej bd pisał starał się dla Was, dla Dziewczyn( Ola ,Agnes, Iwona) także i też dla Sb

Konkurs był na temat zaufania. Oto moja praca konkursowa: 

 „Człowiek człowiekowi gdy cenne zaufanie daje.."

Ta osoba bliskim dla niego się staje!

Ale chwila moment! A co to jest to „zaufanie”?

Czemu cenne? Przecież tego nie widać, nie można kupić!

Bo  „prawda – zaufanie – wspólnota” 

na tym  trzeba się skupić!

"Zaufanie to cząstka duszy, którą oddajesz komuś w nadziei, że nadal pozostanie Twoja...”

„Człowiek człowiekowi gdy cenne zaufanie daje..."

Gdy ktoś mi coś zawierza mówi pozwala na coś

To własnie zaufanie daje mi ten Ktoś.

Lecz czy dobrze robi, nie rozważa ten Ktoś?

Dotyczy każdego z nas jest większe niż przyjaźń,

Co więcej można je stracić nawet na zawsze szybciej niż przyjaźń.

Czemu właśnie cenne jest  zaufanie?

Bo Bóg nam je daje!

On jest dla nas wszystkim i wszystko nam daje!

Przykładem do dawania cennego zaufania się staje!

Jeśli daje nam „ ziemię na panowanie, wolną wolę” to też i zaufanie

Jeśli go zawiedziemy to nadal możemy odbudować jego zaufanie

„Człowiek człowiekowi gdy cenne zaufanie daje to..”

Daje z niepewnością czy pewnością

Można je stracić lecz i przywrócić znowu z pełną ufnością

Lecz jednak my możemy Bogu zaufać z pewnością,

Lecz jednak my możemy Bogu zaufać z pewnością!

Bo On jako pierwszy nam zaufał bezgranicznie, z miłosierdziem i dla Nas miłością!