Wiersz: Serce jak marzec

Witajcie drodzy Czytelnicy! 
Posty z rana jak śmietana (ja wiem) 
lecz z wieczora lepsza pora xD 

Czy mieliście tak kiedykolwiek że pogodę dostosowywaliście / utożsamialiście z stanem ducha , z tą "wewnętrzną pogodą " ?  ? ? 

Phil Bosmans 
(*dziękuję tu Aleksandrze że mi go "pokazała") 
pisze że... 

Szczęście znajduje się w tobie.

Zaczyna się na dnie twojego serca, a ty możesz je wciąż powiększać, pozostając życzliwym tam, gdzie inni bywają nieżyczliwi; 

pomagając tam, gdzie już nikt nie pomaga; będąc zadowolonym tam, 

gdzie inni tylko stawiają żądania.  

Serce jak marzec
W marcu jak w garncu starsi w przysłowiu tym powiadają...
A czy w sercu takie przykłady pogody ducha się pojawiają ? 
Czy serce może rosnąć jak piękne kwiatki na glebie ?
Innym razem być chłodne i zimne jak mrożący się deszcz w niebie ? 
Czy serce może wszystkich cieszyć jak pąki rosnące na bazie kotki ?
Innym razem być jak „lodowe szyby” - żeby coś zobaczyć aż trzeba użyć ostrej szczotki ? 
Czy serce może bić dla kogoś delikatnym ciepłem jak marcowe słońce ?
Innym razem być takie chłodne by druga osoba miała aż ręce marznące ?

Czy właśnie tak  jest tego do końca nie poznałem jeszcze !
Niechaj ten marzec pomieszany skończy się dla serca wreszcie !